فیلم پلتفرم با دوبله فارسی The Platform 2019 نماشا

با این حال شاید این سوال برایتان ایجاد شود که آیا ارتباطی میان قسمت اول و دوم وجود دارد؟ آیا باید پیش از قسمت دوم، قسمت اول را تماشا کنیم؟ در ادامه به این سوال پاسخ می‌دهیم. اثر  به بستری تبدیل می‌شود که رویکردهای ضد انسانی و تاثیر گذار خود را نمایان ‌کند. که پیش از این فیلم‌های معترض به ساختار کاپیتالیستی و سیاسی ایالات متحده ساخته نشده است.

پی‌اس‌ارنا یکی از رسانه‌های محبوب و تاثیرگذار فارسی زبان سرگرمی‌های قصه‌محور است که در حوزه‌های بازی‌های ویدیویی، انیمه و انیمیشن، سینما، تلویزیون و ادبیات به صورت جدی فعالیت می‌کند. رسانه پی‌اس‌ارنا به عنوان تنها رسانه کاملا مستقل حوزه سرگرمی کشور، کار خود را از سال 1396 شروع کرد و در تلاش است تا به جمع تاثیرگذارترین رسانه‌های فارسی زبان دنیا بپیوندد. در طول مسیر درام، طبقات پایین دستی با خشونتی افراطی به سرمایه‌داری طبقات بالا وجاهت می‌بخشند. تجربه پلتفرم 1 فقط تماشای یک فیلم علمی تخیلی نیست؛ بلکه سفری به عمق رفتار انسانی و مفاهیم پیچیده‌ای است که ساعت‌ها و حتی روزها شما را درگیر خواهد کرد.

فیلم پلتفرم با دوبله فارسی/The Platform 2019

اگر نیم نگاهی به جدول نمرات زیر بندازیم متوجه خواهیم شد که فیلم پلتفرم ۲ از نظر ارزش محتوا و سینمایی بسیار ضعیف‌تر نسبت به قسمت اول عمل کرده است. حال که از بازیگران فیلم پلتفرم ۲ صحبت کردیم، اگر به مطالعه بیوگرافی بازیگران و کارگردان‌ها علاقه دارید، سری به صفحه بیوگرافی مستر دیالوگ بزنید. هر هفته مجموعه‌ای از بیوگرافی بهترین بازیگران و کارگردان‌های سینما در این صفحه قرار می‌گیرد. که نقد ظاهری درباره سرمایه‌داری، با رستگاری شخصیت اصلی فیلم به تمجید از آن بدل می‌شود.

میلنا اسمیت (Milena Smit) بازیگر اهل کشور اسپانیا متولد 5 اکتبر 1996 (14 مهر 1375) است. او بازیگری را از سال 2020 با فیلم Cross the Line شروع کرد و مورد توجه قرار گرفت. او تا کنون در آثار اسپانیایی‌ای همچون فیلم‌های Madres paralelas، Libélulas، Tin&Tina، سریال‌های  Alma و La chica de la nieve حضور پیدا کرده است. اگرچه او پیش‌تر افتخار حضور در فیلم‌های مختلف اسپانیایی را داشته است؛ اما بسیاری از منتقدان باور دارند که فیلم پلتفرم ۲ برای او نقطه پرشی در کارنامه کاری‌اش محسوب می‌شود.

فیلم پلتفرم

اگر این بوده مفهوم خوبیه اما کاش به شیوه بهتری نمایش داده میشد از دو منجی انتظار چنین خشونتی نمی رفت. چیزی که شاید فیلم سینمایی پلتفرم 2 و قسمت اول را برای ما قابل تحمل کند و ما را مقداری به فکر وادارد، نقطه عطف داستانی این دو اثر است. اگر نگاهی به کلیت و تم داستان داشته باشیم، سازندگان پلتفرم تلاش کرده‌اند تا هرچند به شکلی نمادین نظام تمامیت خواه، اختلاف طبقاتی و نبود عدالت اجتماعی را نقد کنند. طبقات بالایی غذای بهتر و بیشتری می‌خورند؛ اما طبقات پایینی از پسماند طبقات بالایی استفاده می‌کنند. هر طبقه نمی‌تواند صدای خودش را به طبقات بالایی برساند و اصلا گوش شنوایی وجود ندارد و طبقات بالاتر هم طبقات پایینی را آن‌قدر حقیر می‌پندارند که ارزشی در هم‌صحبتی با آن‌ها نمی‌بینند.

حتی فیلم چنداسکاری «انگل» را  برای واکسینه‌کردن سرمایه‌داری ساخته‌شده‌اند. اگر هم پیش‌تر این فیلم‌ را مشاهده کرده‌اید، به نظر شما این اثر تا چه حد موفق بود؟ لطفا نظرات خود را با ما و سایر فیلمبازان به اشتراک بگذارید. حالا قسمت دوم چه حرفی برای گفتن دارد؟ در این قسمت شاهد چه داستانی هستیم؟ آیا موفقیت قسمت اول تکرار شده است؟ این‌ها سوالاتی است که قصد داریم تا در این بلاگ پست از مجله سینمایی مستر دیالوگ پاسخ دهیم. ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.

مستند سینمایی رخ  به کارگردانی سام کلانتری و تهیه کنندگی سام کلانتری و آرش صادقی برداشتی آزاد از زندگی و رویاهای علی اکبر صادقی نقاش معاصر و هنرمند نامی هنرهای تجسمی است. فیلم پلتفرم ۲ در واقع بیشتر همان دستورالعمل‌های فیلم اول را دنبال می‌‌کند اما پیام‌های اخلاقی جدیدی دارد و معماهای کنجکاوی‌ برانگیزی دارد. به نظر ما می‌شود سکانس‌های اکشن فیلم پلتفرم ۲ را از لحظات برجسته این اثر سینمایی دانست.

معرفی سریال Alien : Earth بیگانه: زمین زمان پخش و تریلر

شخصیت ایموگیری که زنی عاقل اما در عین حال فریب‌خورده است در مقامِ کسی که خود از کارمندانِ زندان بوده است هم‌سلولی بعدی گورنگ است. او بیشترین نزدیکی را به کاراکترِ گورنگ دارد و همچون گورنگ سعی می‌کند با دیدی اصلاح‌طلبانه اوضاعِ محیط اطراف خود را تا حد ممکن بهبود بخشد. فیلم The Platform 2 به کارگردانی گالدر گازتلو-اوروتیا به عنوان یک پیش‌درآمد برای نسخه 2019 ساخته شد. دیوید دسولا، پدرو ریورو (Pedro Rivero)، ایگویتز مورنو (Egoitz Moreno) و خود گازتلو-اوروتیا از نویسندگان این اثر بودند که این بار در پلتفرم نتفلیکس برای تماشا قرار گرفت.

گورنگ در دوران حبس خود، با افراد مختلفی آشنا می‌شود و کم‌کم به حقایق تلخی در خصوص نحوه‌ی اداره‌ی زندان پی‌می‌برد؛ حقایقی که نگرش او را به زندگی، برای همیشه تغییر می‌دهد. پلتفرم 1 موفق می‌شود با ایجاد تنش روانی و خلق پلان‌ها و سکانس‌های تاثیرگذار، تماشاگر را به عمق هیجانات انسانی ببرد و او را به فکر درمورد زندگی و وضعیت اجتماعی خودش وادارد. با این حال اگرچه در پلتفرم فضایی از خفقان و سکوت در برابر ظلم حکمفرما است؛ اما فردی از دل همین فضا قصد دارد تا دست به چالش و پرسشگری درباره محیط خودش بزند. شخصیت اصلی فیلم، گورنگ، با بازی ایوان ماساگ، به نمادی از مقاومت و پرسش‌گری تبدیل می‌شود. او تصمیم می‌گیرد تا قوانین نانوشته حفره را به چالش بکشد و به جستجوی راهی برای ایجاد عدالت بپردازد. ناگهان در قعرِ سیاه‌چاله‌های پستِ این زندانِ عمودی دختربچه‌ای معصوم سر بر می‌آورد که قرار است ناجی و در عین حال یک «پیام» باشد.

در دنیای واقع طبقاتی که لقمه نانی برای سیر کردن شکم دارند چندان خطرناک نیستن به شرطی که اجازه ندهیم طبقات بالا را تجربه کنند. افراد به طبقه‌ی خود راضی هستند تنها کافی است اجازه ندهی کارد به استخوان برسد و مانع از سقوطشان شوی. اگر به داستان‌های ژانر وحشت و دلهره‌آور علاقه دارید، فیلم پلتفرم توجه شما را جلب می‌کند. با این حال اگر به این ژانرها علاقه ندارید نیز پیشنهاد می‌کنیم این فیلم را در تعطیلات خود از دست ندهید، چون سرگرمی خوبی برای آن زمان است. البته لازم به ذکر است اگر تصمیم به دور شدن از فضای مرگ و میر در فیلم و سریال‌ها گرفته‌اید، این فیلم مناسب شما نیست.

«پلتفرم» فیلم موردتوجه و پربحث این‌ روزهای سینمای جهان واقعا تا چه میزان اثری عمیق و درخور توجه و تحسین است؟

در فیلم کوتاه «طبقه بعدی» – برنده نخل طلای کن در سال در فضایی سورئال با میهمانی عجیبی طرفیم که در آن تنی چند از افراد مختلف دور میزی مفصل و پروپیمان گرد آمده و با ولع مشغول تناول کردن خوراک‌ و غذایی مفصل و تجملاتی‌اند. افراد دور میز رفته‌رفته با چنان حرص و ولعی محتویات روی میز را می‌بلعند که این کشاکش و حرص حیوانی آنان را سنگین‌تر و پروارتر کرده، به نحوی که از شدت سنگینی و انباشتگی، زمین زیر پایشان شکافته و به طبقه‌ای پایین‌تر سقوط می‌کنند. و این روند سقوط و اضمحلال در حالی که توسط گروهی نوازنده و یک سرپرست نظاره می‌شود تا قعر ناپیدای یک سیاهی ادامه دارد.

خلاصه فیلم سینمایی پلتفرم ۲ درباره یک سازه هرم مانند زندانی است که 333 طبقه دارد و سوراخی در مرکز آن وجود دارد. هر روز یک سکوی مستطیل پر از غذا شکل به مدت 2 دقیقه در هر طبقه توقف می‌کند و به زندانیان اجازه می‌دهد تا غذا بخورند. ساختار به این صورت است که همواره زندانیان طبقه بالا به غذا دسترسی دارند و طبقات پایین‌تر گرسنگی می‌کشند. در میان زندانیان دو گروه وفاداران و بربرها وجود دارد.‌ وفاداران به سهم خود قانع هستند و از قوانین پیروی می‌کنند اما بربرها هرچه که به دستشان بیاید، می‌خورند.

نقد و بررسی فیلم پلتفرم (The Platform)

گورنگ که به امید دریافت دیپلم به این مرکز وارد شده، با تریماگاسی که به دلیل ارتکاب جرمی محکوم به یک سال حبس است، دوست می‌شود. وقتی به طبقه 171 می‌رسند، تریماگاسی تصمیم می‌گیرد که گورنگ را به قتل برساند و گوشت او را بخورد. با این حال، قبل از این اتفاق، زنی به نام میهارو (الکساندرا ماسانگکای) که سوار بر سکوست، وارد صحنه می‌شود و گورنگ را نجات می‌دهد. نکته‌ی دیگر در مورد «پلتفرم» شباهت زیاد ایده‌ی کلی فیلم به فیلم کوتاهِ «طبقه بعدی» (Next Floor) ، اثر درخشانِ دنی ویلنووست.

آیرا فیلم در شبکه های اجتماعی

غذاها بر اساس سلیقهٔ تمام زندانیان که در ابتدای ورود از آن‌ها پرسیده شده است؛ به بهترین نحو؛ آماده می‌شوند. من فکر میکنم زن زرد پوست وقتی به پلتفرم اومده واقعا شرایطش اونطور بوده که کارمند میگفت ولی شاید قربانی تعرض شده و اون بچه رو در پلتفرم باردارشده و بدنیا آورده . اینکه مرد با کتاب و داوطلبانه به گودال اومده بود بنظرم نماد زندانیان اعتقادی (مثلا سیاسی)میتونه باشه که در هر دوره ای با اصرار بر اعتقاداتشون تا پای جونشون پیش میرن. اما یه مورد برام قابل درک نیست چرا دو مرد با کشتن طبقات بالایی قصد زنده نگهداشتن طبقات پایین رو داشتن؟ ایا منظور این بود که غذاخوردن فقط برای بقای انسان نیست و بقای انسانیت و عدالت مهمه، یعنی هدف هماهنگی با عدالت هست هرکسی که با عدالت موافقه باید زنده بمونه .

محتواهای آثاری، مثل جوکر، پلتفرم و حتی فیلم چنداسکاری «انگل» را برای واکسینه‌کردن سرمایه‌داری ساخته‌شده‌اند.

تا وقتی که یکی از آن‌ها بمیرد یا آزاد شود، پس از عوض شدن سلول نیز با هم هستند. پلتفرم داستان گورنگ (با بازی ایوان ماساگو) را روایت می‌کند که در طبقه 48 این برج از خواب بیدار می‌شود. هم‌سلولی او، تریماگاسی (زوریون ایگیلور)، به او توضیح می‌دهد که آنها در این مرکز باید هر روز از سکوی غذای متحرک تغذیه کنند. سکو هر روز یک بار از سطح 0 شروع به حرکت می‌کند و در هر طبقه برای مدت دو دقیقه متوقف می‌شود.

هنگام نمایش مبارزات، فضای مغاک بیش از همیشه بی‌رحم و خشونت‌آمیز به نظر می‌رسد. فیلم بدون هیچ تردیدی، خشونت و خونریزی را به تصویر می‌کشد و به‌گونه‌ای تاثیرگذار این جنبه‌ها را به داستان خود پیوند می‌دهد. تقریبا در میانه‌های داستان متوجه خواهید شد که فیلم دچار سرگردانی‌ است و اصلا معلوم نیست که قصد دارد ما را به کجا ببرد. تقریبا تا میانه‌های فیلم شاهد تکرار گفته‌ها و روایت داستان قسمت اول هستیم و به مرور متوجه می‌شویم که نه تنها قسمت دوم قرار نیست داستانی را در ادامه قسمت دوم شرح دهد بلکه پیش درآمدی برای آن محسوب می‌شود!

شاید نگاه این فیلم به انسان‌ها و مشکلات آن‌ها کمی اغراق‌آمیز باشد، اما دغدغه‌ و تلاش سازندگانش برای تلنگر زدن به مخاطب، آن را به اثری ارزشمند تبدیل کرده. فیلم پلتفرم محصول اسپانیا در سال 2019 است که توسط گالدر گازتلو یوروتیا کارگردانی شده. از بازیگرانی که در این فیلم وحشت و علمی تخیلی به ایفای نقش پرداخته‌اند می‌توان ایوان مسگیو، زورین اگایلئور، آنتونیا سن خوان، امیلیو بوآل و الکساندرا ماسانگای را نام برد. پلتفرم یک زندان عمودی با یک سلول در هر سطح است که دو نفر را در هر سلول خود جای داده است. با تنها یک سکوی غذایی و دو دقیقه در روز برای تغذیه از بالا به پایین.یک کابوس بی پایان برای به دام افتادگان در این گودال.

یکی از عوامل کلیدی محبوبیت مجموعه فیلم سینمایی پلتفرم، بدون شک اتمسفر عجیب و بی‌رحمانه آن بود. خبر خوب این است که همان حال و هوا، با تغییرات بسیار جزئی، دوباره به تصویر کشیده شده است. نورپردازی کم و لامپ‌های نارنجی، هنگام حرکت دوربین بین طبقات، تصویری مرموز و نگران‌کننده از این سازه نمادین را به مخاطب القا می‌کند. اگر از حق نگذریم موسیقی که در این دو قسمت به کار گرفته شده است، حس مرموز بودن و وحشت بزرگی را به مخاطب القا می‌کند.

اسکار جانادا در نقش داگین بابی

واژه‌ی گورنگ (Goreng) ریشه در زبان «اندونزیایی» دارد و می‌توان آن را «پخته» معنی کرد. این امر خود نشان‌دهنده‌ی مسیری است که قهرمان داستان باید در پیش بگیرد؛ مسیری که او را به فردی دانا و پخته تبدیل خواهد کرد. گورنگ درست مثل دن کیشوت، دچار تحولات گوناگونی می‌شود و تماشای این تحولات و سرنوشت او، بیننده را تحت تاثیر قرار خواهد داد. فیلم اسپانیایی Platform یا پلتفرم  به کارگردانی گالدر گاتلو-اوروتیا، اثری دیستوپیایی و مهیج محصول سال 2019 است. داستان فیلم Platform در یک برج بزرگ به نام “مرکز خود مدیریتی عمودی” جریان دارد که در آن ساکنان به دلیل جرایم یا دلایل مختلف زندانی می‌شوند. این افراد در طبقات مختلف برج جابه‌جا می‌شوند و غذای روزانه آنها از طریق سکویی به نام “پلتفرم” تأمین می‌شود که از بالاترین سطح به پایین حرکت می‌کند.

هویک کوچکریان در نقش زامیاتین

ایده‌ی اصلی فیلم پلتفرم 1، نقدی هوشمندانه به بی‌عدالتی در توزیع منابع و رفتار انسان‌ها در مواجهه با محدودیت‌هاست. در واقع می‌خواهیم بگوییم که اکنون که به زندگی و سرنوشت خود در کشوری مثل ایران نگاه می‌کنید به شکل دقیق‌تری در هنگام تماشای پلتفرم 1 متوجه خواهید شد که رنج طبقات‌ پایین‌تر اقتصادی و محرومیت از ساده‌ترین منابع اقتصادی چه حسی دارد. فیلم The Platform اثری سرگرم‌کننده و تامل‌ برانگیز است که به خوبی از دردهای جوامع انسانی می‌گوید.

در عوض، فیلم‌ را می‌توان به عنوان فشردن قطرات نهایی یک ایده زمانی درخشان دید. این فیلم ابتدا در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو اکران شد و حق پخش آن به دلیل استقبال بینندگان و منتقدان، توسط نتفلیکس خریداری و به صورت جهانی منتشر شد. لطفا نام کاربری یا آدرس ایمیل خود را برای بازنشانی رمز عبور خود وارد کنید. آنقدر نزول پیدا می‌کند که نسبت‌های انسانی و ساختاری در متن فیلم نهان می‌شود.

در وسط این زندان، یک فضای خالی وجود دارد که یک سکوی بزرگ هر روز از بالاترین طبقه (طبقه‌ی یک) به پایین‌ترین طبقه‌ی آن می‌رود. روی این سکو که در هر سلول چند دقیقه توقف می‌کند، مقدار زیادی غذا با توجه به سلایق همه‌ی زندانی‌ها قرار دارد. حربه‌ای که ایموگیری برای اصلاح شکل تغذیه زندانیان به کار می‌گیرد بدونِ چاشنیِ اجبار و خشونتی که گورنگ به آن اضافه می‌کند برای دیگر زندانیان چیزی شبیه شوخی‌ست و فیلمسازِ جوان بار دیگر کنایه گزنده و گستاخانه‌ی خود را نثار اقشار میانی جامعه می‌کند.

نقد فیلم سینمایی پلتفرم 2؛ افتضاح یا معمولی؟!

اگر هم این شخصیت واقعا به دنبال فرزند گم شده‌اش می‌گردد، چرا عده‌ای او را یک بازیگر بد اقبال می‌دانند؟ شخصیت میهارو و جایگاه او در ساختار این قصه، چندان دقیق کار نشده و همین امر، سوال‌هایی بی‌جواب در خصوص این کاراکتر و تصمیماتش را برای ما ایجاد می‌کند. این زندانِ عجیب و غریب از 333 طبقه تشکیل شده و در هر طبقه -که حفره‌ای در میان آن تمام طبقات را بهم متصل می‌کند- دو زندانی حضور دارند. خوراکِ زندانیان با یک سیستم مکانیزه و در قالب یک میز مفصل و پروپیمان از بالاترین طبقه به سمت پایین‌ترین طبقه حرکت می‌کند. در این مسیر افرادِ طبقات بالایی تا آنجا که می‌توانند خود را سیر می‌کنند و برای طبقات پستِ این ساختمانِ عجیب دیگر چیزی برای خوردن باقی نمی‌ماند.

اما گورنگ در مقام شخصیت اصلی «پلتفرم» کسی‌ست که قرار است عامل برهم‌زننده‌ی نظمِ این سیستمِ «تنازع بقا» باشد. او حتی این شانس را دارد که در این راه همراهان و راهنمایانی نیز- در دل همین زندانهای طبقاتی! گورنگ ابتدا بطوری ناخواسته تا منتهای ممکن آلوده‌ی تمام و کمالِ سیستم زندان می‌شود. او اما راه‌های مختلفی را برای نجات و رهایی از این تسلسل فاسد به کار می‌گیرد.

فیلم پلتفرم توسط استودیو Basque Films با مشارکت چندین نهاد دیگر تولید شده است و فیلم‌برداری آن شش هفته به طول انجامیده است. گالدر گاتلو-اوروتیا، کارگردان فیلم، بر این باور است که پیام کلیدی فیلم در مورد نیاز به توزیع عادلانه ثروت است. فیلم با نگاهی انتقادی به سیستم‌های سرمایه‌داری و سوسیالیسم، اهمیت اقدامات فردی در ایجاد تغییرات اجتماعی و سیاسی را به نمایش می‌گذارد. در پایان مراسم  از نسخه چاپ دستی اثر خلق شده توسط استاد علی اکبر صادقی که در فیلم به نمایش درآمده، رونمایی و بصورت نمادین امضا شد .

عددِ 666 در دم‌دستی‌ترین حالت ممکن اشاره به زندانیانی دارد که بنا بر موقعیتی که در آن قرار گرفته‌اند، «شیطان» و «شیطنت» درونشان بیدار شده و هر یک در مقامِ یک ابلیس تمام و کمال تنها به «خود» و موقعیت خود فکر می‌کنند. آنها طبق سیاست متولیانِ زندان باید به نوعی تکبر و خودخواهیِ شیطانی آلوده شوند تا بتوانند دوران زندانِ خود را طی کنند و پاداش خود از قِبَل این خودسپاریِ شیطانی را دریافت کنند. مردی به‌ نام گورنگ بطور داوطلبانه وارد زندانی عمودی و طبقاتی شده تا با وعده‌ی دریافت مدرکی تحصیلی و البته ترکِ سیگار، تجربه‌ای جدید را از سر بگذراند.

در این میان داستان را از زاویه نگاه شخصیت‌های پرمپوآن و زامیاتین می‌بینیم. فیلم پلتفرم در سال ۲۰۱۹ توسط یک کارگردان اسپانیایی به نام «گالدِر گازتِلو اوروتیا» ساخته شد. این اثر در همان سال توانست برنده‌ی جایزه‌ی بهترین فیلم از نگاه مردم در «جشنواره‌ی فیلم تورنتو» شود و این موفقیت، توجه شبکه‌ی نت‌فلیکس را به این فیلم رازآلود و علمی-تخیلی جلب کرد. قهرمان داستان مردی به نام «گورِنگ» است و او به عنوان یک داوطلب به این زندان آمده و قرار است در ازای شش ماه حضور در این مکان، یک مدرک دانشگاهی افتخاری به او داده شود.

این سیستم به گونه‌ای طراحی شد که هرچه افراد در طبقات پایین‌تر قرار بگیرند، غذای کمتری برای آنها باقی می‌ماند. پلتفرم 1، پایه‌ای قوی برای درک ساختار و پیام کلی این داستان نمادین ایجاد می‌کند. در واقع به بیان بهتر اگر به تماشای قسمت اول ننشسته باشید به سختی متوجه پیام و هدف اصلی قسمت دوم خواهید شد. همانطور که پیش‌تر هم اشاره کردیم، فیلم The Platform 2، با گسترش دنیای حفره، لایه‌های بیشتری از مسئله و نقدی که در قسمت اول شرح داده است را باز می‌کند. بنابراین در یک جمله می‌توان گفت که قسمت اول یک آمادگی ذهنی برای شما ایجاد می‌کند.

در ادامه مقاله پیش رو از مستر دیالوگ با معرفی فیلم پلتفرم ۲ همراه شما هستیم. در سال 2019 گالدر گازتلو-اوروتیا (Galder Gaztelu-Urrutia) اقدام به ساخت یک فیلم اسپانیایی تحت عنوان پلتفرم کرد که در ژانر پادآرمانشهری و مهیج ساخته شده بود. عنوان این اثر در اسپانیایی El hoyo بود و دیوید دسولا (David Desola) طرح داستان آن‌ را ارائه داده بود. این اثر مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و فروش خوبی داشت تا جایی که سازندگان تصمیم گرفتند تا دومین قسمت آن را نیز بسازند.

پیامی مبنی بر نیرویی که همچنان بر «خیر» بودن خویش و مقابله‌اش با نیروی «شر» مصر و ثابت‌قدم است. «پلتفرم» این‌گونه پایانِ خوش خود را جشن می‌گیرد تا احتمالا مخاطبانِ میلیونیِ نت‌فلیکس، توامان از تماشای تجربه‌ای گاه ترساننده و مهیج و گاه تفکربرانگیز و تفسیرپذیر، لذتِ معقولی برده باشند. اما پایانِ امیدوارانه‌ی «پلتفرم» را سخت می‌توان ساده‌اندیشانه و تحمیلی تصور نکرد. گویی فیلمساز بعد از نمایش چنان جرثومه‌ی تباهی و قهقهرای بازگشت‌ناپذیری، ناگاه از موضع واقع‌بین و عبوس خود عقب‌نشینی می‌کند تا دریچه‌های امید به انسانیت و پیروزی خیر بر شر را همچنان باز نگه دارد. در این مواجهه گورنگ به عنوان شخصیتی روشنفکر و خردمند در موقعیتی ضعیف و آسیب‌پذیر تصویر می‌شود که گویی با سهل‌انگاری، مناسباتِ جایی که به آن قدم گذاشته را نمی‌شناسد.

پیرمرد اما نماد افرادِ انعطاف‌پذیری‌ست که می‌توانند به خوبی خود را با سازوکار جامعه‌ و محیطی که در آن به سر می‌برند وفق دهند و حتی با استناد به قواعد این محیط – بخوانید پلتفرم- دست به هر جنایت و رذالت ممکن نیز بزنند. یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین کاراکترهای این فیلم، زنی به نام «میهارو» است. عده‌ای باور دارند که او به دلیل از دست دادن فرزند خود در زندان دیوانه شده است؛ برخی هم او را بازیگری می‌دانند که بیش از اندازه در نقش خود فرو رفته و برای کسب شهرت پا به زندان گذاشته. در هر دو صورت، نمی‌توان جایگاه این شخصیت در دنیای فیلم را به درستی درک کرد. میهارو نمی‌تواند صرفا نقش یک قربانی را بازی کند؛ چون خودش هم برای رسیدن به اهدافی که دارد، جان سایر زندانی‌ها را می‌گیرد. اگر میهارو نماینده‌ی تمام زنانی است که در راه رسیدن به شهرت و قدرت، در دام امیال پلید افرادی مثل «هاروی واینِستِین» گرفتار می‌شوند، پس نباید دستان خودش به خون بی‌گناهان آلوده باشد.

چنین درون مایه‌ای شما را به یاد چه چیزی می‌اندازد؟ هر یک از ما نمود چنین اختلاف طبقاتی را در جامعه یا حتی سیستم‌های کوچک‌تر مثل محل کار می‌توانیم ببینیم؛ اما سازندگان پلتفرم نمی‌توانند از نقدی که به چنین سیستمی دارند، جمع بندی خوب و شسته و رفته به تصویر بکشند. به نظرم اونجایی که برداشتن کیک در طبقات قعر، با واکنش مواجه نشد (سرد و گرم شدن) نشان می‌داد که نائی برای خطر کردن ندارند و چیزی برای برداشتن. از طرفی آخرین طبقه بود طبقه‌ای که در حاشبه‌ی جامعه است و در سیستم طبقاتی ستمگر امکان ظلم کردن ندارد. فیلم The Platform در مقایسه با سایر آثاری که شبکه‌ی نت‌فلیکس در نیمه‌ی اول سال ۲۰۲۰ منتشر کرده، فیلمی متفاوت است. این اثر سعی دارد تا به زبانی نمادین، نقدی کوتاه نسبت به جامعه‌ی بشری در عصر حاضر داشته باشد.

دن کیشوت نام قهرمان کتاب «میگل د سروانتس»، نویسنده‌ی اسپانیایی قرن ۱۶ میلادی است. او فردی اشراف‌زاده است که سعی دارد راه و رسم شوالیه‌ها را زنده کرده و شرافت را به جامعه بازگرداند. شباهت دن کیشوت و گورنگ فقط در اعمال و رفتار این دو شخصیت خلاصه نمی‌شود؛ حتی خصوصیات ظاهری مثل موهای ژولیده، چهره‌ی استخوانی و مدل ریش گورنگ هم به شدت شبیه به دن کیشوت است. طبق قانون فیلم، هر فرد می‌تواند یک وسیله را با خود به این زندان بیاورد و گورنگ هم یک جلد کتاب دن کیشوت را همراه دارد.

مفاهیمی که در این فیلم به کار رفته بود، باعث شد تا منتقدین و مخاطبین دنیای سینما هر یک تفسیر و نقد متفاوتی نسبت به این اثر داشته باشند. داستان فیلم پلتفرم مربوط به یک زندان با ساختار عمودی است که تعداد زیادی زندانی به‌طور تصادفی در طبقات آن زندانی هستند. هر طبقه‌ی این زندان شامل یک سلول است و در هر سلول ۲ نفر به مدت یک ماه قرار دارند.

باهارات که آخرین هم‌سلولیِ گورنگ است به عنوانِ فردی مذهبی و دین‌مدار دیگر یاورِ گورنگ در راه دستیابی به رستگاری‌ست. همراهی گورنگ و باهارات با هم – با آن شکل از ایستادن آنها بر سر میزِ غذا و شبیه به دو قیمِ خودخوانده- تصویری نمادین از هم‌نشینی دین و دانش برای رسیدن به راهی برای امید به رهایی‌ست. البته آنان مجبورند در این راه به زور و خشونت متوسل شوند و این بار دیگر تاکید موکد فیلمساز به «ناگزیر بودن خشونت» را برجسته می‌سازد. «پلتفرم» جایزه مهمِ «انتخابِ تماشاگران» تورنتو را از آن خود کرد تا به عنوان یکی از آثار کنجکاوی‌برانگیز در سال پیش‌رو مطرح شود. اگر فیلم ایده اصلی فیلم اول را به گونه‌ای دنبال می‌کرد کند که پتانسیل امتیاز این ویژگی را ثابت می‌کرد، تقریباً به همان شیوه فیلم قبلی از هم می‌پاشید. این اثز ماهیت بازنمایی گسترده تئوری اولیه‌اش را کنار می‌گذارد و به ‌کمک شخصیت‌هایش به اسطوره‌شناسی دیوانه‌کننده خاص خود می‌پردازد.

با این حال باید صادقانه بگوییم که اگرچه قسمت دوم بدون شناخت قسمت اول هم قابل‌درک است؛ اما اتصال موضوعی بین دو فیلم، تجربه‌ی تماشای آنها را کامل‌تر و لذت‌بخش‌تر می‌کند. این گره‌های داستانی از همان ابتدا به شکلی هوشمندانه نوید ساخت و تولید فیلم پلتفرم ۲ را به مخاطبین می‌دادند. بنابراین می‌توان گفت که قسمت دوم، نه تنها قصد دارد تا به شکلی غیر مستقیم به پرسش‌های قسمت اول پاسخ می‌دهد، بلکه سازندگان تلاش می‌کنند تا نقد خودشان نسبت به جایگاه و عدالت اجتماعی را به شکل دقیق‌تری مطرح کنند. با این حال سوالی که مطرح می‌شود این است که مجموعه سینمایی پلتفرم در نقد عدالت اجتماعی و جامعه سرمایه داری تا چه اندازه موفق عمل می‌کند؟ این سوالی است که در بخش نقد و بررسی به آن پاسخ خواهیم داد.

یک زندان عمودی با یک سلول در هر سطح که دو نفر را در هر سلول خود جای دادهاست. با تنها یک سکوی غذایی و دو دقیقه در روز برای تغذیه از بالا به پایین.یک کابوس بی پایان برای به دام افتاده در گودال. مهم‌ترین دغدغه‌ی زندانیان این است که تا پایان ماه که سلول‌ها عوض می‌شوند، زنده بمانند. این قضیه برای افرادی که در سلول‌های پایین‌تر قرار دارند، بسیار سخت‌تر است. چون زندانی‌های طبقه‌های بالاتر عادت دارند بیشتر از حد نیاز غذا بخورند و به همین دلیل به طبقه‌های پایین‌تر غذای کمتری می‌رسد.

شاید آوردن کتاب به یک زندان مخوف در ظاهر احمقانه به نظر برسد، اما همانطور که پیش از این اشاره کردیم، برای درک این اثر باید نگاهی نمادین به وقایع داستان داشته باشیم. گورنگ با خواندن این کتاب، کم‌کم دگرگون شده و تصمیم می‌گیرد تا نسبت به وقایع اطراف خود بی‌تفاوت نباشد؛ درست مثل دن کیشوت که با خواندن داستان‌هایی در خصوص راه و رسم شوالیه‌ها، می‌خواهد مانند آن‌ها باشد. گورنگ و دن کیشوت هر دو به دنبال افتخار و شرافت هستند؛ یکی می‌خواهد راه و رسم شوالیه‌های نجیب را زنده کند و دیگری هم برای به دست آوردن یکی از مهم‌ترین افتخارات مردم امروز – یعنی کسب اعتبار علمی – پا به این زندان می‌گذارد.

در ادامه گورنگ تصمیم می‌گیرد با همراهی مرد سیاهپوست سوار سکو شده و به طبقات رفته و توزیع عادلانه غذا انجام دهد. در ادامه در یکی از طبقات، گورنگ و مرد سیاهپوست با دو زندانی درگیر می‌شوند که قصد کشتن زنی که به دنبال دخترش می‌گردد را دارند. تعداد طبقات زندان خیلی بیشتر از محاسبات گورنگ است و غذاها زودتر از طبقات تمام می‌شود. گورنگ به همراه مرد سیاهپوست به طبقه ۳۳۳ می‌رسند، جایی که دختر آن زن در آنجاست؛ دسر سهم دخترک می‌شود، مرد سیاهپوست می‌میرد و گورنگ که به شدت زخمی است، دخترک را به عنوان پیام روی سکو به طبقه صفر می‌فرستد.

از طرفی در بازه‌های زمانی مشخص، طی یک فعل و انفعال، سلول و در واقع طبقات زندانیان جابجا شده و مثلا فردی که در طبقات بالایی این زندان قرار داشته ناگهان از قعر آن سر در می‌آورد. و این چیزی‌ست که باعث می‌شود هر زندانی در هر شرایطی تنها و تنها به زنده ‌ماندن خود فکر کند. فیلم پلتفرم ۲، اثر سینمایی است که به شما نشان خواهد داد که همچنان قسمت دوم یک مجموعه می‌تواند از قسمت اول آن بدتر عمل کند! در سال 2019 که نخستین بار قسمت اول فیلم سینمایی پلتفرم منتشر شد، حتی فیلمبازانی که تا به آن روز به تماشای فیلم های سینمای اسپانیا ننشسته بودند، از تماشای این اثر مهیج و صد البته مفهومی لذت بردند. چیزی که فیلم سینمایی پلتفرم 1 را بسیار خاص کرده بود، نحوه روایت و به تصویر کشیدن اختلاف طبقاتی بود.